In mijn middelbare schooltijd was ik gefascineerd door de films van Cousteau. Het zicht, de gewichtloosheid, de rust ook. Behalve je eigen bellen die je dan hoort, soms de vissen, ja dat fascineert me wel.
Ik ben in 1985 bij de marine begonnen. Daar heb ik mijn opleiding tot duikarts gevolgd, die 2,5 jaar duurde. Vervolgens in '91 hoofd Duikmedisch Centrum. De laatste 5 jaar had ik in mijn marine actieve tijd al een 0-aanstelling op het AMC. Dat hield in dat ik 1 dag in de week daar werkte, onderzoek deed en marinecollega's begeleidde bij wetenschappelijk onderzoek. Dat heeft geleid tot een bijzonder hoogleraarschap, belegd bij anesthesiologie bij de hyperbare kamer in het AMC.
Wat we doen met de patiënten is dat we ze gecontroleerd naar 15 meter diepte brengen en dan gedurende een periode van ongeveer 2 uur 100% zuurstof geven. En dan moet u denken aan patiënten die baat hebben bij hyperbare zuurstof, die daar in de tank 20 keer, dus 4 weken achter elkaar, 2 uur per dag in zitten. En bijvoorbeeld kanker hebben gehad, bestraald zijn of slechte wondgenezing hebben, die hebben baat bij de 100% zuurstof. En daar doe ik een deel mijn klinisch werk, waarbij ik patiënten zie en spreek en ze begeleid bij zeg maar hun hyperbare sessie.
Aan een kant hebben we de kennis van het Duikmedisch Centrum, heel erg fysiologisch gezien, vanuit een gezonde populatie. We hebben hier een tank staan waarin patiënten behandeld worden met hyperbare zuurstof, die kennis hebben we. In het ziekenhuis is het een heel andere populatie, een klinische populatie. Je zoekt natuurlijk naar overlap. En met de kennis die wij als Duikmedisch Centrum hebben, en ik als hoogleraar, kunnen we zowel wat betekenen voor de kliniek en ik kan weer de techniek en expertise gebruiken die in het ziekenhuis voor handen is.
Ik heb wel heel duidelijk het gevoel dat ik wel verbonden ben als reservist bij de Koninklijke Marine. Maar dan in die unieke positie als hoogleraar voor de komende 5 jaar. Zodat ik op die manier kan dienen bij de Koninklijke Marine. En me dienstbaar kan maken in ons aandachtsgebied, in ons onderzoeksgebied.
