Oud-Engelandvaarder Rudi Hemmes diende Nederland tot het eind (video)
Generaal-majoor buiten dienst Rudi Hemmes is gisteren op 99-jarige leeftijd in Den Haag overleden. Hemmes was Engelandvaarder in de Tweede Wereldoorlog.
Zijn strijd tegen de bezetter begon met kleine verzetsdaden. Eind 1943 besloot de latere luchtmachtgeneraal met een jeugdvriend naar Engeland te gaan. Daar kwamen ze via omzwervingen in februari 1944 aan. In Wolverhampton meldden ze zich bij de Prinses Irene Brigade. Op 8 augustus 1944 landde Hemmes met de 1.100 man sterke brigade op de stranden van Arromanches in Normandië. Daarvandaan hielp hij bij de bevrijding van Nederland.
Hemmes bleef na de oorlog bij Defensie en maakte als militair carrière bij de luchtmacht. Hij was onder meer commandant van de Luchtmacht Kaderschool, adjudant van de minister van Defensie en commandant van het Commando Logistiek en Opleidingen.
Op scholen vertelde hij de jeugd over de oorlog. Het was een van zijn manieren om de herinnering aan de oorlog levend te houden.
Hemmes was ook voorzitter van de Stichting Genootschap Engelandvaarders, de Stichting Samenwerkend Verzet 1940-1945 en de Vereniging Oud Strijders Prinses Irene Brigade.
Boegbeeld
Het huidige Garderegiment Fuseliers Prinses Irene noemt Hemmes zijn boegbeeld. "Hij heeft zich ingezet voor veteranen, jong en oud. Hij was verweven in alle verenigingen van het regiment. Het overlijden van Rudi is dan ook een groot verlies, dat in alle generaties gevoeld zal worden."
Hemmes werd vele malen onderscheiden, onder meer met het Kruis van Verdienste, het Verzetsherdenkingskruis en het Oorlogsherinneringskruis. Ook kreeg hij diverse hoge buitenlandse onderscheidingen. In 2013 werd hij ereburger van Den Haag.
Video: Rudi Hemmes was in 2019 bij de D-Day-herdenking in Normandië
Herdenken is belangrijk omdat het we niet mogen vergeten wat voor offers hier gebracht zijn, op deze locatie. Er zijn doden gevallen, er zijn gewonden gevallen. En dat allemaal in het teken van de bevrijding van in eerste instantie Normandië en later West-Europa. En daar heeft Nederland ook een bijdrage aan geleverd. Het is goed om dat niet te vergeten en dat doe je door te herdenken.
Soms word je emotioneel als je dan zelf beseft dat je zelf ook jongens hebt verloren. En dat je dan weet dat hier duizenden zijn gevallen. En dan kunnen ze nog zoveel verhalen en vlaggen uithangen, maar uiteindelijk zijn die mensen allemaal gesneuveld voor wat wij nu kunnen doen.
We staan hier vandaag, dames en heren, op een historische plek. Met 3 mannen die hier zijn geweest op het beslissende moment, 75 jaar geleden. Veteranen van de Prinses Irene Brigade. Zij schreven in augustus 1944 mee aan de geschiedenis, als jonge moedige knapen. Nu zijn het wijze heren. En toch, als ik naar ze kijk, dan zie ik die jonge mannen staan die ze toen waren.
Ze hebben daar toch voor ons gevochten, ze zijn helemaal naar Nederland getrokken. En ook als je naar de historie kijkt van de Prinses Irene, ja, het is gewoon mooi hoe mensen bij elkaar kunnen komen en dan voor ons vaderland kunnen vechten.